Edukacja:
tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj - tutaj
JEDNOSTRONNA FASCYNACJA
Marzec 12th, 2012 admin
Fascynacja naukami przyrodniczymi trwa do dnia dzisiejszego, a nawet nabiera coraz większego przyśpieszenia, dzięki ulepszanej technice doświadczeń. Chciałaby ona nawet zawładnąć całą myślą ludzką poprzez narzucenie jej ram ?wymierzalnego i wyliczalnego” doświadczenia, które ma uwierzytelniać każde odkrycie i ukierunkowywać myśl ludzką. Taki jednostronny, ograniczony do metod empirycznych sposób rozpoznawania świata, a w nim człowieka, sprawił, że to rozpoznawanie jest równie nieprawdziwe jak świat idei Platona. Filozof ten uważał bowiem, że świat, który nas otacza, jest tylko cieniem idei, które są wytworem myśli.
Tak oto w oczach nauki rzeczywistość świata i życia rozbiły się na części drobniejsze od atomu, a wśród wielości badań nie widać już ani podstawy, ani wierzchołka piramidy zjawisk składających się na całokształt scalonego świata.
Nauki przyrodnicze, obciążone i urzeczone ogromem metod analityczno-doświadczalnych, wsparte zresztą wspaniałą i coraz precyzyjniej funkcjonującą techniką, nie są zdolne samodzielnie odpowiedzieć na podstawowe pytania nurtujące człowieka: pytania dotyczące i świata, i jego samego.
Czy nie należy jednak uznać, że mimo wielkiego postępu nauki, bardzo skromne są nasze możliwości poznania zupełnie niezwykłych prawd o świecie i wszechświecie? Człowiek jest stale zdumiony i dochodzi do odkrycia nieskończonej mądrości i mocy Stwórcy. Mówi John Polkinghorne, profesor fizyki w Cambridge: ?Świat jest zastraszająco wielki. Zamieszkujemy planetę krążącą wokół maleńkiej gwiazdy, która sama jest zaledwie punkcikiem w maleńkiej galaktyce, jednej spośród miliona innych, znajdujących się w dostępnym naszej obserwacji wszechświecie. Oczywiście, byłoby prymitywnym i głupim błędem mieszanie wielkości i znaczenia. Niemniej jednak jest coś w bezmiarze kosmosu, w którym się znajdujemy, co przyprawia o dreszcz” {Istnienie świata).
Pascal napisał: ?Przeraża mnie ta wieczna cisza bezkresnej przestrzeni”. Ale z górą dwa tysiące lat przed Pascalem ta sama myśl zajęła uwagę hebrajskiego psalmisty:
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym – syn człowieczy, że się nim zajmujesz? (Ps 8, 4-5).
Ponad wszystko ?ziemia uczy nas o nas samych dłużej, aniżeli wszystkie napisane książki, ziemia wraz z tym wszystkim, co jej nadaje charakter Ziemi, Ojczyzny ludzi” (W. Swierzawski Pro cuis amore).
Człowiek jednak stale jest inspirowany przez twórczego ducha i nie może spocząć w poszukiwaniu prawdy.
Konieczna jest ścisła współpraca nauk przyrodniczych z naukami poza przyrodniczymi. A nawet trzeba byłoby oddać przewodzenie tym ostatnim, są one bowiem zdolne głębiej wniknąć w odczytywanie człowieka.